وارش بشسّه دارّه
او بهیته همنّه
بَورده همسایهی نالبنِ گتِ لگنّه
دیگه بمرده خشخشون
لگن نزنده گلخاتون
شه رخته نو نکنده
لمپا ره سو نکنده
نپوشنه جلیقه
- نینه ونه سلیقه!-
بالخنه لا نکنده
هوا هوا نکنده
پنجره وا نکنده
مه ره صدا نکنده.
سواتکوه، بهمن 86.